Virðingarstaða skáldsins Dantes Alighieri hefur verið óumdeild í heimi bókmenntanna um aldaraðir. Það er skiljanlegt í ljósi þess hve einstæður kveðskapur hans er andríkur og djúpur. Yfirleitt nálgast þýðendur hann af þvílíkri lotningu að skringilegheit og fjörtök andans komast varla að.

Í þýðingu Einars Thoroddsen á Gleðileik Dantes má heyra nýjan tón. Einar leyfir sér nýstárlegt orðfæri og jafnvel kíminn undirtón til að skila ferskleika verksins og láta ekki hátíðleikann trufla lestrarnautnina. Þó einkennist þýðingin af kliðsterkri hrynjandi og tryggð við brag og frumtexta.

Dante fæddist í borginni Flórens á norðanverðri Ítalíu árið 1265 og var gerður útlægur þaðan árið 1302. Hann yrkir Gleðileikinn í útlegðinni þar sem hann gerir upp þær pólitísku væringar sem þá geisuðu um Ítalíuskagann. Eins og öll mikil listaverk er Gleðileikur Dantes í senn dæmigerður fyrir tíðaranda miðalda og svo frumlegur að hann á sér enga hliðstæðu. Dante dó í borginni Ravenna árið 1321.