Þjóðin varð fyrir miklu áfalli, þegar bankarnir hrundu allir í október 2008. En fráleitt var að draga Geir H. Haarde forsætisráðherra einan til ábyrgðar á bankahruninu, eins og naumur meirihluti Alþingis gerði með því að leiða hann fyrir landsdóm. Málshöfðunin var niðurstaða stjórnmálarefja. Þótt landsdómur sýknaði Geir í öllum aðalatriðum, var einnig langsótt að halda því fram, að hann hefði brotið stjórnarskrána með því að setja hættu á bankahruni ekki á dagskrá ráðherrafunda. Til þess var beitt lagaklækjum, ekki lögum. Í ljós kom, að þrír dómendur í landsdómi voru vanhæfir sökum fjármálavafsturs og annarra hagsmunaárekstra, auk þess sem málsmeðferð var á öllum stigum meingölluð. Neyðarlögin, sem Geir beitti sér fyrir, reyndust hins vegar gæfuspor. Margt óvænt kemur hér fram.