Verkið er sjálfstætt framhald af bókinni Við brún nýs dags (2007) og líkt og þar eru hér fetaðar nýjar brautir í íslenskri samtímasögu, hvorki hefðbundin félagssaga né strípuð fræðileg greining. Hún er enn síður saga af hetjum og fórnarlömbum.

Verkamannafélagið Dagsbrún er leiðarhnoða um samfélag alþýðufólks. Með aðstoð félagsins fetum við okkur um umhverfi og hugmyndaheim samfélags sem einu sinni var og dýpkum jafnframt skilning okkar á því sem er.

Verkið er tilraun til þess að skoða viðfang allrar sagnfræði, manneskjuna sjálfa, í umhverfi sem byggt er á hlutlægri sagnfræðilegri rannsókn.

Bókin er prýdd fjölda ljósmynda af vettvangi vinnunnar og hversdagslífs. Þær eru flestar teknar af Karli Christian Nielsen (1895–1951), verkamanni. Linsuauga hans er notað til þess að skoða heim alþýðufólks, vinnuna, húsnæði, klæði og annað sem taldist til hvunndagslífs í Reykjavík fram um miðja 20. öld.