Árið 1956 fann bandaríski rithöfundurinn Ernest Hemingway (1899–1961) koffort sem hann hafði komið í geymslu í kjallara Hótel Ritz í París fjölmörgum árum áður. Í koffortinu voru minnisbækur frá dvöl hans í París á þriðja áratugnum þegar hann var – oft við illan leik – að koma sér áfram sem ungur rithöfundur.

Handritið sem hann vann upp úr þessum minnisbókum kom út að honum látnum 1964. Frásögnin er fjörug og viðburðarík og gefur lifandi mynd af borginni fögru, umhverfi og mannlífi. Auk Ernests sjálfs og fyrstu eiginkonu hans, Hadley, spretta hér fram ótal kunnar persónur, meðal annarra Ezra Pound, F. Scott Fitzgerald, James Joyce og Gertrude Stein.

Hérlendis kom bókin út strax 1966 í þýðingu Halldórs Laxness. Þeir Hemingway vissu lengi hvor af öðrum og lásu bækur hvor annars með mikilli ánægju, og þegar Hemingway fékk Bókmenntaverðlaun Nóbels árið 1954 sendi hann Halldóri skeyti og baðst afsökunar á því að hafa rænt þeim frá honum. Halldór hlaut verðlaunin árið eftir sem kunnugt er.

Ólafur Gunnarsson ritar aðfaraorð.