Saga bóka og skriftar á Vesturlöndum í fornöld geymir ótal ráðgátur sem ekki koma til af slælegri frammistöðu fræðimanna heldur skorti á efnivið, því fátt eitt er varðveitt af handritum. Aftur á móti bregður svo við að tugir þúsunda handrita sem til eru frá ofanverðum miðöldum hafa ekki verið rannsökuð sem vert væri, heldur liggja þau vanrækt og lítt þekkt í handritageymslum. Lofræðu um handritamergð er ætlað að vekja athygli og áhuga á þessum handritum og boðar bókin magnaðar niðurstöður til handa þeim fræðimönnum og námsmönnum sem ákveða að taka þau til nákvæmrar og yfirgripsmikillar athugunar.

Í bókinni reifar Ezio Ornato, sérfræðingur í miðaldahandritum, fjölbreytileg atriði sem hann og samstarfsmenn hans hafa kannað síðasta aldarfjórðunginn, svo sem hvernig bækur úr papýrus og bókfelli urðu fyrst til, útlit og hönnun skinnhandrita á miðöldum, samspil pappírs og bókfells á 15. öld, áhrif efnahags og samfélagshátta á handritagerð, viðhorf manna til bókmenningar eins og þau birtast í kveraskiptingu, en ekki síst það hvernig prentlistin bylti bókagerð.

Már Jónsson og Björg Birgisdóttir þýddu bókina sem gefin er út í ritröðinni Ritsafn Sagnfræðistofnunar.