„Maður er svo öryggislaus þegar maður leigir.

Þetta var hún vön að segja þegar hún gerði grein fyrir hag sínum og Péturs, þegar velviljað fólk spurði hana hvað liði húsbyggingu þeirra og hvenær þau hefðu í hyggju að flytja.“

Þessi einlægu upphafsorð bókarinnar gefa enga vísbendingu um þann magnaða söguheim sem Svava Jakobsdóttir kynnti lesendum sínum árið 1969 þegar Leigjandinn kom fyrst út.

En fyrr en varir hefur dulúð og spenna náð yfirhönd í frásögninni, draumur og veruleiki takast á og ótal spurningar vakna. Og nú, þrjátíu og fimm árum síðar, leynast ef til vill nýjar gátur á bak við tjöldin. Leigjandinn á ávallt erindi til þeirra sem unna góðum bókmenntum.

Svava Jakobsdóttir fór ótroðnar slóðir með frumlegum frásagnarhætti og nýstárlegum efnistökum. Hún var meistari orðsins, gædd óviðjafnanlegu innsæi og listfengi.