Hér er saga mín í hnotskurn: Ég yfirgef ALDREI hnetutréð mitt. Heimurinn í kring er of hættulegur. Ég gæti orðið fyrir barðinu á veirum, brenninetlum eða hákörlum. Ef hætta er á ferðum er ég við öllu búinn. Ég er með sótthreinsandi sápu, plástur og fallhlíf. Það fer allt úr skorðum síðar í bókinni þegar ég neyðist til að yfirgefa tréð mitt vegna illskeyttrar boðflennu!
Lifi ég það af? Mun sú reynsla breyta lífi mínu? Mun ég uppgötva hvað býr í sjálfum mér?
LESTU ÁFRAM TIL AÐ FINNA SVÖRIN VIÐ ÞESSUM SPURNINGUM.