„… örvæntingin grefur sig niður í öndina og jafnvel þegar hún fer skilur hún eftir sig tóm. Í það tóm sáir illskan sér.“

Glæsir hefur marga fjöruna sopið. Hann heyr harða glímu við sjálfan sig og einn og yfirgefinn gerir hann upp líf sitt og nöturleg örlög og leggur á ráðin um hefndir. Aleinn í myrku fjósi flytur hann sjálfum sér eigin ævisögu um væntingar og svik, heiður og vansæmd, einmanaleik og botnlausa óhamingju. Saga hans tengist pólitískum deilum og valdabáráttu. En hver er hann sem á svo harmræna fortíð að baki – er hann þessa heims eða annars, forynja eða tröll? Eða aðeins vesæl skepna? Engan nema gömlu fóstruna grunar sannleikann um Glæsi.

Í þessari nýju skáldsögu tekst Ármann Jakobsson á við sagnaarfinn á afar frumlegan hátt í sögu gamalmennis sem varð að draugi í lifanda lífi af því að hann gat ekki skapað heldur aðeins tortímt.

Sagan um Glæsi er í senn viðburðarrík, dramatísk og neistandi fyndin en umfram allt barmafull af tilfinningum.