Tvisvar hafði Þrúður sagt mér frá athæfi Haralds bónda í Litlu-Gröf. Á unglingsárum komst hún á snoðir um misgerðir þær sem áttu eftir að hvíla eins og skuggi yfir Grafarbænum um ókomna tíð. Og löngu seinna varð henni kvöld eitt gengið upp að girðingu á holtinu og þá sá hún blóðið á vírnum.