Í þessari innilegu og töfrandi bók hverfur Guðbergur Bergsson aftur til bernsku sinnar í Grindavík, vekur upp liðna tíð og skoðar bernskuárin með augum fullorðins manns sem leitast við að sjá sjálfan sig í gegnum foreldrana og umhverfið sem ól hann. Á snilldarlegan hátt varðveitir Guðbergur andblæ bernskunnar í orðum sínum, dregur stöku þætti hennar líkt og rauðan þráð í gegnum minnið og réttir lesandanum.

Guðbergur hlaut Íslensku bókmenntaverðlaunin fyrir þessa bók árið 1997.