Dag einn tekur Sjandri eftir einhverju sem hann kannast ekki við í munninum á sér. Hann spyr foreldra og systur um hvað þetta sé en fær lítil svör. Þá fer hann með systur sinni til tannlæknis og síðan læknis, foreldra vinar hans, og þau útskýra fyrir honum að þetta sé úfurinn, nokkuð sem er í munninum á okkur öllum og nauðsynlegt til þess að það sem við borðum fari á réttan stað. Sjandra léttir mikið og fær þarna enn eina sönnun þess að maður eigi að spyrja um það sem maður ekki veit.

Urður gefur út.