Aron Pálmi Ágústsson var nýorðinn fjórtán ára þegar hann var dæmdur til tíu ára vistar í barna- og unglingafangelsum Texasríkis. Enginn má sjá mig gráta er áhrifamikil frásögn af uppvexti drengs sem hverfur beint úr bernskuleikjum inn í grjótharða og miskunnarlausa veröld fangelsisins og leið hans til að sigrast á aðstæðum sínum.

„Næstu fimm klukkutímar líða hægt. Ég er ennþá á hnjánum því ég þori ekki að hreyfa mig, því ekkert virðist stoppa hann frá því að meiða mig meira. Teppið á gólfinu nagar húðina og það er farið að blæða úr hnjánum.

Þú mátt ekki tala. Þú mátt heldur ekki horfa framan í annað fólk. Þú átt að lúta höfði og borða matinn þinn á fimm mínútum. Héðan í frá heitir þú ekki Aron Pálmi, heldur númer 898648. Ef þú gerir eins og þér er sagt færðu kannski að hitta foreldra þína einu sinni í viku. Ef þú kvartar undan misnotkun og illri meðferð ferðu í fullorðinsfangelsi.“

Átakanleg frásögn af hrikalegri lífsreynslu.