Þróunarkenningin í líffræði og vísindaleg erfðafræði ruddu nýjum hugmyndum braut um kynbætur búfjár. Um leið fluttist kynbótahugmyndin yfir á mannkynið. Var ekki hætta á að sú hjálp sem samfélagið veitti ósjálfbjarga fólki kæmi í veg fyrir eðlilegt náttúruval? Var ekki mögulegt að kynbæta eigin stofn, stuðla að fjölgun þeirra gáfuðu í samfélaginu og hindra hana meðal hinna? Slíkar hugmyndir gengu ljósum logum í Evrópu og Ameríku, einkum á fyrstu áratugum 20. aldar og bárust að sjálfsögðu til Íslands.

Unnur Birna Karlsdóttir greinir frá mannkynbótastefnunni og hvernig hún náði fótfestu á Íslandi. Nokkrir þekktustu menningarfrömuðir þjóðarinnar urðu ákafir boðberar mannkynbóta. Stefnan setti líka svip á lög um afkynjanir og vananir sem voru samþykkt samhljóða á Alþingi árið 1937.

Bókin er gefin út í ritröðinni Sagnfræðirannsóknir.