Með þessari bók hefst ný ritröð sem nefnist Fornar biblíuþýðingar. Hún hefur að geyma forna þýðingu á Júdítarbók, einu af svonefndum apókrýfu ritum Gamla testamentisins. Þýðingin er gerð úr latínu og gæti hafa orðið til um 1300 en hún er eingöngu varðveitt í handriti frá síðasta þriðjungi fjórtándu aldar, AM 764 4to.

Handritið var að líkindum sett saman í Skagafirði og hugsanlega ætlað nunnum í klaustrinu á Reynistað. Verkið segir frá Júdít, fallegri ekkju sem vinnur hetjudáð og varð fyrirmynd, ekki aðeins að því er hreinlífi varðar heldur einnig fyrir hugrekki sitt og visku.

Hér er texti þýðingarinnar prentaður með nútímastafsetningu lesendum til hægðarauka. Svanhildur Óskarsdóttir bjó hann til útgáfu og ritaði inngang.