Í Dýrunum í Saigon er Sigurður Guðmundsson myndlistarmaður fimmfaldur, því auk mannsins búa í honum hestur sem er skáld, samkynhneigður svanur, máfur sem tjáir sig eingöngu á ensku og fjórtán ára stelpa sem er heimspekingur. Þessi kvintett nýtur lífsins af áfergju, yrkir og myndar úr sér hin mikilfenglegustu listaverk.

Dýrin í Saigon (2010) er þriðja skáldsaga Sigurðar Guðmundssonar, skrifuð á tíu mánaða dvöl höfundar í Víetnam árið 2008. Þar gerir hann tilraun til að komast af án tungumáls, segja skilið við eigin menningu en lifa einsog viturt dýr. Þetta er í senn skáldlegt og heimspekilegt verk og óvenjuleg ástarsaga.

Fyrri sögur Sigurðar eru Tabúlarasa (1993) og Ósýnilega konan (2000) sem tilnefnd var til Íslensku bókmenntaverðlaunanna. Einsog þær er þetta einskonar flétta hefðbundins æviþáttar og skáldskapar.

****
„… í senn skáldskapur og heimspekileg tilraun um manninn… Bókin virkar því á mig sem ljóðrænt hugmyndaverk fullt með erótík þótt sú erótík verði aldrei beinlínis holdleg. Það merkilega við þetta flókna hugmyndaverk er hversu læsileg bókin er og aðgengileg þrátt fyrir allar hugmyndaflækjurnar.“
Skafti Þ. Halldórsson / Morgunblaðið

„… höfundurinn lætur sig dreyma um aðstæður, eins og honum hefur tekist að skapa með ferðalagi sínu, þar sem mannfólkið afklæddist menningunni og nálgaðist hvert annað svipað og hestur mætir hesti, köttur ketti eða fugl fugli. … Þetta er hárbeitt og frumleg menningargagnrýni hjá Sigurði …“
Pétur Gunnarsson / TMM